Umowa najmu dla studentów zagranicznych ”to rodzaj umowy, który interesuje wielu użytkowników o tej porze roku. Dla tych, którzy przygotowują się do wyprowadzki ze swojego miejsca zamieszkania w celu nauki, pilną potrzebą jest poszukiwanie domu lub pokoju. W rzeczywistości przesunięcie się nieco wcześniej niż oficjalny początek lekcji pozwala na większy wybór i dokładniejszy wybór . A czasami pozwala uzyskać korzystniejsze ceny. Mówiąc o kosztach, lepiej nie zapominać o jednym aspekcie: im dalej od centrum miasta i budynku uniwersytetu, tym niższe stawki czynszu.
Kanały badawcze są różne: od tablic ogłoszeniowych z ogłoszeniami na wielu wydziałach uczelni, przez portale społecznościowe , po dedykowane strony internetowe . Trzeba też poświęcić trochę czasu na szczegółowe informacje na temat warunków wynajmu : tylko w ten sposób możemy się zabezpieczyć i postępować zgodnie z przepisami. Umowa najmu studenta podlega w rzeczywistości prawu.
Studenci zagraniczni, którzy potrzebują pokoju lub całego mieszkania do wynajęcia , na przykład do dzielenia się z innymi przyjaciółmi, mogą podpisać określony rodzaj umowy najmu . Dekret ministerialny 30/12/2002 w art. 3, stanowi nawiasem mówiąc, że „w gminach, w których zlokalizowane są uczelnie lub samodzielne kierunki studiów i specjalności, a także w gminach sąsiednich oraz jeżeli dyrygent jest zapisany na stopień naukowy lub kierunek specjalizacyjny albo specjalizację w gminie innej niż gmina pobytu, można przewidywać umowy dla studentów na okres (…) od sześciu miesięcy do trzech lat (odnawialna przy pierwszym wygaśnięciu, chyba że zostanie anulowana przez najemcę) ”.
Umowy te mogą być podpisywane przez pojedynczego studenta (lub jego rodziców), przez grupy studentów lub przez firmy o prawo do studiowania. Tak zwana „umowa najmu na potrzeby mieszkaniowe studentów” jest umową o czasowe użytkowanie zawartą między wynajmującym, właścicielem nieruchomości i jednym lub kilkoma najemcami, czyli studentami stricte zagranicznymi .
Umowa obowiązuje przez okres maksymalnie trzech lat ( z możliwością przedłużenia ), zabrania podnajmu i musi być sporządzona (na piśmie, a następnie zarejestrowana) według wzoru zawartego w załączniku F do rozporządzenia ministerialnego 30/12/2002 .
Wysokość czynszu może być dowolnie ustalana przez właściciela (w zależności od czasu trwania, stanu lokalu, ewentualnej obecności mebli itp.), Ale nie może ona nigdy przekraczać przedziałów przewidzianych w umowach najmu . Ponadto wynajmujący ma możliwość skorzystania z suchego kuponu (podatku o stałych stawkach, który zastępuje podatek dochodowy od osób fizycznych) iw tym przypadku nie jest zobowiązany do uiszczenia opłaty skarbowej ani opłaty rejestracyjnej , zarówno w momencie podpisanie pierwszej umowy zarówno w przypadku ewentualnych przedłużeń.
Wreszcie, jeśli chodzi o zestawienie wydatków , załącznik G dekretu ministerialnego 30/12/2002 „Opłaty za opłaty dodatkowe” jest autentyczny . Ogólnie rzecz biorąc, koszty zwykłego utrzymania pokrywa najemca , podczas gdy koszty nadzwyczajnego utrzymania pokrywa właściciel .