Treść przetworzona
- Acer palmatum, elegancki pokrój
- Acer rubrum: ognista czerwień
- Acer japonicum, małe liście, ciemnoróżowy
- Najbardziej odpowiednia pozycja
- Jak je sadzić
- Niewiele troski
- Uważaj na dwie choroby
- Ponieważ kolory się zmieniają
Zanim natura wyruszy na zimowy odpoczynek, wiele drzew, sadzonek i krzewów farbuje swoje liście na jaskrawe i nieoczekiwane kolory, choć krótkotrwałe. W szczególności niektóre gatunki klonów o ozdobnym ulistnieniu, o pokroju krzewiastym, pospolitym w ogrodach, a także w doniczkach na tarasach, których liście są zwykle liściaste i podzielone na 5 płatów, przybierają efektowne jesienne kolory. Nazywa się to liśćmi klonu.
Rodzaj Acer obejmuje około 200 gatunków, pochodzących z kontynentu północnoamerykańskiego, Europy, a także Chin i Japonii. Ogólnie rzecz biorąc, gatunki drzew są uprawiane na drewno, podczas gdy gatunki krzewów są wykorzystywane i sprzedawane głównie ze względu na ich ozdobne liście,liście klonów, które u niektórych odmian mają kolor czerwony, u innych przybiera wspaniałe, złocistożółte jesienne odcienie. Następnie, aby dostosować się do cyklu natury, liście opadną.
Acer palmatum, elegancki pokrój
Znany pod nazwą klon japoński, pochodzący z Azji Środkowej, roślina o powiększonym (do 250 cm), ale eleganckim pokroju, osiąga wysokość 4-5 m. Liście podzielone na 5-7 jasnozielonych płatów, w październiku na liściach klonów, przybierają piękny pomarańczowo-czerwony kolor. Z tego powodu i ze względu na swoją elegancję gatunek ten jest przodkiem wielu odmian,dziś bardzo powszechne w ogrodach na całym świecie. Jest to roślina wolno rosnąca, idealna do stosowania w izolacji w ogrodzie lub na tarasie, w dużych pojemnikach. Biorąc pod uwagę liczne odmiany na rynku, można wybrać bardzo niskie okazy szczepione, prawie na ziemi lub nawet na wysokości powyżej jednego metra: w tym przypadku w przypadku liści klonów uzyskuje się liście prawie obwisłe i opadające oraz rośliny, które nie rosną zbytnio. zamiast tego mają tendencję do rozszerzania się do 3 metrów.
Acer rubrum: ognista czerwień
Wśród małych drzew liście czerwonych klonów są prawdopodobnie najpiękniejsze: kolor jesieni jest jasnoczerwony , naprawdę wyjątkowy z liściem podzielonym na 5 ciemnych płatów na górnej stronie i jaśniejszy na dolnej. Drzewo osiąga wysokość 5-7 mi średnicę 3-4 m, pochodzi z północno-wschodnich regionów Ameryki Północnej i ma raczej powolny wzrost, o zaokrąglonym kształcie korony. Ulistnienie klonów czerwonych jest gwarantowane tylko dla roślin położonych w miejscach nasłonecznionych i na glebach krzemionkowych, nawet jeśli toleruje gleby wapienne. Preferuje miejsca osłonięte od silnych wiatrów. Używana samodzielnie lub w małych grupach, może służyć do dekoracji małych ścieżek.
Acer japonicum, małe liście, ciemnoróżowy
Pochodzi z Japonii, osiąga wysokość 6-8 mi średnicę korony 3-5 m, ale po długim czasie. Ma zwarty i gęsty pokrój, a jednocześnie jest lekki i elegancki. Liść jest mały, podzielony na 7-11 płatów iw porównaniu z Acer palmatum ma mniej głębokie nacięcia. Liście klonów japońskich nabierają pięknego intensywnie różowego koloru, który zmienia się w czerwony. Istnieje kilka odmian, które zmieniają wielkość i kolor liści. Również ten gatunek można stosować zarówno w ziemi, w dużych wannach lub pojemnikach, dla których decyduje wybór gleby uprawnej, która musi być bogata, ale dobrze osuszona.
Najbardziej odpowiednia pozycja
Ogólnie rzecz biorąc, klony są roślinami odpowiednimi do klimatu kontynentalnego. W szczególności palmatum i japonicum wymagają stanowisk osłoniętych od silnych wiatrów i półcienistych. W rzeczywistości mają delikatne liście, które wiosną, jeśli są zbyt narażone na słońce i wiatr, mogą wysychać na końcach lub wysychać w środkowej części. Idealne miejsce to pod drzewem o jasnych liściach lub na ekspozycji wschodniej lub zachodniej, jeśli można uniknąć słońca w środku dnia. Z drugiej strony Acer rubrum można również stosować w pełnym słońcu. Wszystkie trzy gatunki na obszarach przybrzeżnych Morza Śródziemnego należy umieścić na stanowiskach dobrze osłoniętych od słońca i ewentualnych słonawych wiatrów.
Jak je sadzić
Zaleca się sadzenie od końca listopada do końca lutego, aby sprzyjać ukorzenieniu i wiosennemu wznowieniu wegetacji.
Po wybraniu najbardziej odpowiedniego miejsca wykopuje się otwór, który musi być szeroki, co najmniej trzykrotnie większy od darni i dwukrotnie głębszy.
W przypadku bardzo zwartej gleby wykopany zostanie jeszcze szerszy otwór.
W warunkach gleb słabo przepuszczalnych na dnie otworu należy przygotować warstwę materiału obojętnego (keramzyt lub gruboziarnisty żwir) o grubości 10-15 cm, aby zapobiec stagnacji wody i gniciu korzeni.
Podczas gdy Acer rubrum toleruje wapień, chociaż preferuje gleby krzemionkowe, Acer palmatum i Acer japonicum preferują gleby kwaśne (pH 6-6,5): sa twoja gleba nie ma tych cech, do każdego dołka dodaj zakwaszający polepszacz gleby, taki jak kwaśna gleba lub torf, w ilości 40-60 litrów.
Następnie dodaje się warstwę obornika o grubości 4-6 cm, miesza się z nawozem granulowanym o powolnym uwalnianiu w dawce 40-60 gram, mieszając wszystko z wykopaną ziemią.
Po zakończeniu operacji darń jest umieszczana na środku otworu, a przestrzeń między ścianą otworu a darnią jest starannie wypełniana, unikając pozostawiania wolnych przestrzeni z niebezpiecznymi kieszeniami powietrznymi.
Po zakończeniu operacji tworzona jest mała runda, aby zatrzymać wodę irygacyjną, a następnie obficie zwilża.
Niewiele troski
Rośliny wymagają niewielkiej pielęgnacji, ograniczonej do usuwania suchych gałęzi, które rośliny wytwarzają dopiero w wieku dorosłym. W przypadku okazów szczepionych należy zwrócić uwagę na możliwość, że wzdłuż łodygi, poniżej miejsca przeszczepu, nie powstają dzikie strumienie, które należy natychmiast usunąć, przecinając je równo z korą.
Uważaj na dwie choroby
Te klony należy podlewać bez nadmiaru, zawsze szkodliwe. W rzeczywistości są narażeni na tracheowertyklozę, chorobę wywoływaną przez grzyby, które powodują szybkie i nagłe więdnięcie pędów lub całych gałęzi, prowadzące do ich śmierci.
Tych więdnięcia nie należy mylić z brakiem wody ; w rzeczywistości, gdybyś zwilżył roślinę dotkniętą tymi objawami, nie zrobiłoby to nic poza sprzyjaniem grzybowi, który prowadzi do śmierci rośliny. Aby potwierdzić infekcję, konieczne jest odcięcie dotkniętej gałęzi i zauważenie, czy na odciętej części jest brązowe; gdyby tak było, ponieważ nie ma środków grzybobójczych zdolnych do przeciwdziałania infekcji, konieczne jest wykorzenienie umierającej rośliny i nie przesadzanie innych osobników klonu w tej samej pozycji przez długi czas.
W przypadku gleb zbyt wilgotnych i słabo drenujących kolejnym problemem może być zakażenie grzybem (Armillaria mellea), czynnikiem powodującym zgniliznę korzeni włóknistych.
Ponieważ kolory się zmieniają
Większość roślin ma zielone liście ze względu na obecność chlorofilu, pigmentu, którego celem jest wychwytywanie światła słonecznego. Jednak w liściach obecne są również inne pigmenty, na przykład karotenoidy, ksantofile, antocyjany i inne, w mniejszych ilościach niż chlorofil, które również pełnią tę samą funkcję i wychwytują kolory żółty, pomarańczowy, czerwony i brązowy. Pigmenty te nie są widoczne latem, ponieważ są pokryte przewagą chlorofilu, ale gdy jesienią jest on wyburzany w celu odzyskania niezbędnych składników, pojawiają się na liściu i nadają nam piękne kolory w złocistych odcieniach.
W niektórych warunkach klimatycznych, wysokości i ekspozycji kolor jesieni jest bardziej intensywny, w innych mniejszy. Szczególnie ważny jest zakres temperatur między dniem a nocą: na przykład jesień z okresami deszczowymi i niezbyt słonecznymi, a zatem przy ograniczonych wahaniach temperatur między dniem a nocą, nie powoduje, że liście mają piękną intensywną barwę.
I wszyscy zauważyli, że w październiku niektóre rośliny w górach przybierają efektowny kolor liści, podczas gdy w ogrodach nizinnych nie są tak żywe i piękne. Dzieje się tak, ponieważ na dużych wysokościach jesienią występują silne różnice temperatur między nocą a dniem, co, jak wspomniano, sprzyja lepszemu wybarwieniu liści.