Treść przetworzona
- Korzyść dla nas
- Znana przebiegłość
- Lis można też oswoić
- Żyje w podziemnych norach
Coraz większe znaczenie ma zjawisko urbanizacji dzikich zwierząt. Niedźwiedź, który dokonuje nalotu na śmietniki lub jeleń, który jest na dużej arterii, trafia do wiadomości, ale teraz nikt nawet nie mówi o sowach, lisach, jeżach, łasicach: o tych niewidzialnych mieszkańcach nocy, których tylko kamery zapis nadzoru w ich szybkich przejściach pastwiskowych do ścian, są wszędzie.
Zwłaszcza lis, widoczny od czasu do czasu na poboczach drogi oświetlony przez reflektory, lub niewiele więcej niż szybkie przejście cienia w pośpiechu, jest wśród dzikich zwierząt tym, który potrafił wykorzystać możliwości, jakie daje urbanizacja : żywność, zwłaszcza szczury i myszy, oraz ochrona przed myśliwymi.
Dowodem na to jest około 10 000 lisów, które każdej nocy rejestrowano w Londynie.
Korzyść dla nas
W naszym kraju obecność lisów w miastach, ustalona rzeczywistość , nie osiągnęła jeszcze brytyjskiego poziomu i nie budzi niepokoju. Z drugiej strony, wraz z nocnymi ptakami drapieżnymi i łasicami, ściśle kontroluje populację norników, myszy i szczurów.
Na obszarach słabo zaludnionych lisy nie boją się pokazywać się w biały dzień, zamiast tego, gdy wchodzą w interakcję z ludźmi, zbliżają się do domów i gospodarstw dopiero po zmroku.
W mieście więc lisy i inni łowcy szczurów stają się także selektywnymi konsumentami odpadów i poszukiwaczami alternatywnych, wysokiej jakości źródeł pożywienia, czyli posiłków dla psów i kotów.Jeśli zostaną wezwani do środka na noc, możesz mieć pewność, że jeśli rano wokół miski jeż lub lis będą idealnie czyste i nie znajdziesz żadnych śladów brudu, zmarnowanego jedzenia ani resztek. Lis będzie mijał jak duch i będzie regularnie wracał w bardzo podobny czas przez większość wieczorów. Ta prawidłowość jest również jego słabym punktem i sprawia, że staje się on łatwym łupem dla myśliwych, którzy czekają na nią „na posterunku”, tak jak ma to miejsce w przypadku zwierząt, które zaczynają polować na kurnik, zwykle kurę nocną, bez zabijania innych.
Jeśli koty i psy śpią na świeżym powietrzu, lis będzie starał się wykorzystać rozproszenie psa, aby nie wywołać alarmu, a wystarczy zastraszyć koty, które będą szukać schronienia, bezpiecznie wspinając się na górę. W rzeczywistości lis w okresach chudych, popychany głodem, nawet nie gardzi żerowaniem na kotach domowych.
I to jest właśnie zjawisko, które pomogło przywrócić wojnę lisom w Londynie na pierwszy plan: w zeszłym roku kot burmistrza został poturbowany przez lisa, a rząd zatrudnił „miejskich łowców lisów” (tzw. miejskich angielskich łowców lisów), którzy otrzymują wkład ekonomiczny za każdego zabitego lisa w mieście: w każdym razie ich liczba nie zmniejszyła się jeszcze znacząco.
Znana przebiegłość
zwierzę, które zawsze było uważane za symbol przebiegłości , lis jest w stanie z powodzeniem dostosować się do różnych środowisk, zmieniając swoje zachowanie zgodnie ze zmianą warunków środowiskowych.
Na przykład, gdy samica wraca do jaskini, gdzie czekają młode, podąża różnymi, krętymi ścieżkami, które przeplatają się ze sobą, szybko zmieniając tempo i zatrzymując się, aby zidentyfikować prześladowców lub wprowadzić ich w błąd.
Strefy gastronomiczne , podobnie jak wiewiórki, są podzielone na wiele małych skupisk, ale nie zapominają o jednym.
I ngegnosissima to metoda eliminacji pchełdostrojony przez lisy. Pchły nie lubią wody i starają się przed nią uciec, jeśli mogą. Zwierzę bardzo powoli zanurza się w wodzie, aby pchły mogły się odsunąć i uciec (zamiast zakotwiczyć się na skórze i sierści, czekając na kolejny oddech, gdy lis wyjdzie z wody); zwierzę, które ma kij między zębami, nurkuje, dopóki tylko czubek kufy i kij nie pozostaną suche. Kiedy pasożyty osiadają na patyku, lis pozwala mu dryfować, pozbywając się większości pasożytów.
Lis można też oswoić
Fox Europejskiej, lub Red Fox , Vulpes vulpes, należy do rodziny psów i zostały wyhodowane w niewoli przez kilka pokoleń i wykazuje silne podobieństwa zachowań z psem.
Mierzy około 130 cm, od pyska do czubka ogona, ma tułów 80 cm, wysoki w kłębie nieco poniżej 50 cm, ogon jest gruby i obszerny o długości 50 cm.
Kufa jest ostra, uszy duże i spiczaste, źrenica eliptyczna, zęby mocne z długimi górnymi kłami, które schodzą do dolnej krawędzi szczęki i często dają zwierzęciu okrutne powietrze, mimo że można go też oswoić.
W kończyny są krótkie, ale szybkoi pozwalają zwierzęciu na szybki i bezpieczny bieg, możliwość wykonywania długich skoków i wywoływania złowrogich sprintów, aby dotrzeć do ofiary. Paznokcie są chowane tylko częściowo, a palce tylnej stopy mają tylko cztery.
Sierść w górnej części jest czerwonawo-brązowa, mniej więcej zmieszana z czernią, kończyny, dolna część szyi i koniec ogona są białe. Stan sierści w znacznym stopniu wpływa na wygląd zwierząt: Winter jeden grubości i o dużej objętości, umożliwia zwierzęciu ozdobny powietrza mimo jego ciężar rzeczywisty, to taki, z którym jest zazwyczaj przedstawiane w klasycznej ikonografii The lato jeden. lub w fazie pierzenia często daje mizerne powietrze, nawet jeśli polowanie jest bogatsze i bardziej zróżnicowane, a dostępne pożywienie.
Żyje w podziemnych norach
Zasięg dyfuzji lisa jest bardzo rozległy: obejmuje dużą część Europy, Azji, Ameryki Północnej i niestety dzisiaj Australię, gdzie został wprowadzony przez człowieka i spowodował poważne szkody u torbaczy. W naszym kraju występuje we wszystkich regionach, w tym na wyspach.
Żyje w norach wykopanych pod ziemią, gdzie po ciąży 50-52 dni rodzi raz w roku od trzech do ośmiu młodych. Nory są nagie, nie wyłożone żadnym materiałem. Matka kopie je w suchych, najlepiej piaszczystych glebach, czasem powiększając zasięg królika lub borsuka.
Te młode rodzą się ślepe i otworzyć oczy po około dwóch tygodniach,są karmione piersią przez miesiąc. Miesiąc po porodzie samica nie produkuje już mleka, a młode zaczynają żerować na pożywieniu, na które polowali ich ojciec, matka i inne samotne samice, które nie rozmnażały się, ale żyją na tym obszarze. Ojciec zajmuje się opieką nad miotem tylko sporadycznie i przez krótki czas.
W wieku od trzech do czterech miesięcy młode tracą brązową sierść, którą posiadały od urodzenia, a do piątego miesiąca uniezależniają się, rozpraszając się po okolicy. Jednak nie każdemu udaje się przetrwać zimę, a wskaźnik przeżycia jest rzędu 50%. Dojrzałe płciowo w wieku dziesięciu miesięcy lisy mogą rodzić od kwietnia do maja następnego roku.
Lis, z wyłączeniem okresu rozrodczego, prowadzi samotny tryb życia i może dożyć do dziesięciu, dwunastu lat.