Każdy, kto posiada taras lub balkon i nie posiada automatycznego systemu nawadniania, musi to zrobić ręcznie. Tutaj każdego wieczoru latem odbywa się ciągła procesja konewek, która dociera na balkony z punktu wody. Aby ułatwić tę nudną i męczącą operację, sekret tkwi w posiadaniu co najmniej dwóch konewek : lepiej zabrać ze sobą dwie dziesięciolitrowe konewki zamiast jednej dwudziestolitrowej. Waga będzie lepiej zbilansowana , wysiłek będzie mniejszy, a po osiągnięciu punktu dystrybucji można go ustawić, co pozwala nie tylko na mniejszy wysiłek, ale także na dokładniejsze dawkowanie. Rozprowadzanie wody w doniczkach z konewką wymaga precyzji, aby nie przemoczyć z zewnątrz, oraz szybkości. ZAdobre zwilżanie musi być jednolite i nielokalizowane : swobodną powierzchnię należy zalać tak, aby przesiąkanie wody w dół miało wpływ na całą leżącą pod nią glebę. Woda powinna sięgać dna słoika, tak aby ledwo pojawiała się w spodku , nigdy nie stagnując. W przypadku po około kwadransie zaleca się go usunąć , poza tymi roślinami, które uwielbiają półcienie i są wypychane na balkony na słońcu jak hortensje i hostie.
Ukryte rezerwy wody
Codzienna kąpiel z podlewaniem może stać się męcząca i nie zawsze, jeśli masz taką możliwość, zwłaszcza w weekendy. Oto więc wazony z zapasem wody, pożyczone z hydrokultury , które mają u podstawy pustą komorę, a więc bez otworów dennych, w których może gromadzić się woda. Jeśli to konieczne, jest to wchłaniane przez korzenie, które aktywnie pchają się w kierunku tych zbiorników, o czym przypomina większy gradient wilgotności. W ten sposób roślina będzie w stanie wchłonąć zarówno z gleby, jak iz rezerwy, wykazując tym samym większą autonomię i odporność.
Spadająca woda, najstarszy z systemów, najlepszy w historii
Najlepszym systemem do zwilżania roślin jest najstarszy z opadającą lub ślizgającą się wodą, przy braku aktywnego ciśnienia. Woda nie wypłukuje się, nie kopie, nie niszczy struktury gleby, rozprowadzana wolno, jest lepiej dozowana i równomiernie wnika. Jeszcze lepiej, jeśli pochodzi ze zbiornika, w którym mógł odpocząć, usuwając chlor, dekantując zanieczyszczenia i podgrzewając, aż osiągnie równowagę z temperaturą otoczenia .