Wiadomo głównie, że chmiel jest podstawowym składnikiem w produkcji piwa. Uprawa nie jest szczególnie trudna, jest to bylina pnąca, która jest odporna na trudne warunki klimatyczne.
Pasjonaci piwa i uwielbiający eksperymentować z własną produkcją mogą pomyśleć o uprawie go w ogrodzie: byłaby to okazja do samodzielnej produkcji nawet surowca z naturalnej uprawy. Oprócz piwa, chmiel jest rośliną leczniczą: wykorzystuje się go do produkcji wywarów i herbat ziołowych o charakterystycznym gorzkim smaku, bardzo pomocnym w bezsenności. Bardzo ciekawe właściwości ma również żeński kwiat chmielu, zwany szyszkami, w szczególności znane jest działanie uspokajające i uspokajające.
Wraz z upowszechnieniem się browarów rzemieślniczych organiczna uprawa chmielu stała się również bardzo interesująca na poziomie rolnictwa dochodowego. Możesz pomyśleć o stworzeniu ekologicznego gaju chmielowego, który będzie obsługiwał browary, które zwracają uwagę na pochodzenie i jakość surowców.
Chmiel
Chmiel to krzew o pokroju wspinaczkowym, należący do rodziny konopi indyjskich (czyli krewny cannabis sativa). Jest to roślina zielna, która rozwija się pod względem długości, a jej łodygi osiągają nawet 8-9 metrów. Korzenie chmielu (humulus lupulus) sięgają bardzo głęboko w ziemię i przeżywają zimę, podczas gdy część nadziemna wysycha na mrozie. Każdej wiosny z kłącza rozwijają się pąki, które w ciepłych porach roku ożywiają nową roślinę. Chmiel jest zatem uprawą wieloletnią: roślina może przetrwać do 20 lat.
Część rośliny, która jest zbierana i wykorzystywana do produkcji piwa to kwiatostan żeński, który ma stożkowaty kształt, jakby był małą szyszką, nazywany jest „szyszką”. Chmiel ma charakter płciowy: są rośliny męskie i żeńskie. Kwiat męski jest przydatny tylko do zapylania. Z tego powodu rośliny męskie są rzadko uprawiane, są one przydatne prawie tylko dla tych, którzy chcą tworzyć ulepszające się krzyżówki w celu uzyskania nowych odmian. W chmielu przeznaczonym na dochód najlepiej jest trzymać tylko samice rozmnażane przez sadzonki, w ten sposób unika się również, że roślina dotrze do nasion. W niektórych przypadkach wygodne jest trzymanie męskich zapylaczy,ponieważ są odmiany, w których obecność pyłku stymuluje większą produkcję szyszek żeńskich, a tym samym pozwala na zwiększenie zbiorów.
Klimat i gleba odpowiednia dla chmielu
Strefa klimatyczna . Pod względem klimatycznym chmiel nie nadaje się do uprawy w gorącym klimacie, szczególnie w suchym: stale potrzebuje wilgotnej gleby i bardzo boi się suszy. Ponadto pnącze te odczuwają potrzebę zimowego mrozu, co pozwala roślinie spędzić miesiące wegetatywnego odpoczynku, a następnie wiosną zrozumieć, kiedy nadszedł czas ponownego rozpoczęcia wegetacji. Nie bez powodu jest to typowa uprawa Europy Środkowej i Północnej, nawet we Włoszech rośnie bardzo dobrze, zwłaszcza na terenach północnych. Chmiel chce również mieć dobre nasłonecznienie, lepiej mieć działki skierowane na południe i nie zacienione.
Właściwy teren. Idealną ziemią do uprawy tej wieloletniej rośliny jest gleba bogata w materię organiczną, z dobrą zdolnością do zatrzymywania wilgoci i wartością pH między 6 a 8. Gleba powinna być nadal wystarczająco luźna, aby korzenie mogły rosnąć. rozszerzają się i sięgają głęboko, a zwłaszcza drenują, aby uniknąć stagnacji, która może prowadzić do chorób grzybiczych.
Sadzenie chmielu
Przygotowanie gleby . Przed sadzeniem chmielu glebę należy zaorać, a następnie obrobić do uzyskania bardzo luźnej i lekkiej gleby. Grudki mogą być rozdrobnione lub jeszcze lepiej kopać i drążyć. W tej fazie zasypywany jest również bogaty nawóz denny, który należy wprowadzić do pierwszych dwudziestu centymetrów gleby.
Uprawa baulatur. Uprawa chmielu w podniesionych zagonach lub chmielu może być bardzo przydatna dla zapewnienia dobrego drenażu roślin: polega na tworzeniu małych wzniesień o wysokości około 20/30 cm wzdłuż całego rzędu. W ten sposób nawet w przypadku ulewnego deszczu nadmiar wody spływa do międzyrzędzi, a kłącze jest chronione przed nadmierną wilgocią.
Posadź chmiel. Sadzenie sadzonek chmielu odbywa się wiosną, kiedy już nie występują przymrozki, na ogół od marca do kwietnia. Najlepszą metodą jest sadzenie kłącza z pąkami gotowymi do wegetacji, zakopanie go pędami do góry i ledwo przykrytych ziemią. Po posadzeniu ważne jest codzienne nawadnianie, aby gleba wokół korzeni nie wysychała. Możesz również zacząć od nasion, w takim przypadku wygodnie jest wykiełkować nasiona w słoikach, które następnie zostaną przesadzone.
Rozmnażanie roślin . Chmiel może rozmnażać się z nasion tylko wtedy, gdy uprawiane są zarówno rośliny żeńskie, jak i męskie, więc zapylenie ma miejsce. Generalnie wybiera się rozmnażanie roślin żeńskich przez sadzonki, co ma tę wielką zaletę, że zachowuje dziedzictwo genetyczne rośliny matecznej. W przypadku rozmnażania rozpoczynającego się od kawałka rośliny matecznej uzyskuje się rośliny tej samej odmiany, a rośliny zapylające o różnych cechach. Najprostszym rozmnażaniem jest ta, która zachodzi przez podzielenie pęczka, pobierając podstawną przyssawkę rośliny matecznej.
Rozmnażanie przez podstawowe odrosty. Najlepszym sposobem zabezpieczenia nowych roślin chmielu jest pobranie podstawnych odrostów z rośliny matecznej. Najlepiej zrobić to wiosną. Musisz wybrać odrosty o minimalnej wysokości 15 cm, które zbiera się korzeniami, dzieląc kępkę. Po zabraniu przyssawki z glinianym chlebem zostaje zaatakowany, będzie musiał zostać zakorzeniony w garnku przez nawadnianie go codziennie, zanim będzie można go przesadzić. Kłącze chmielu jest bardzo energiczne i wytrzymuje rozdziały bez poważnych urazów.
Szósty implant . Podczas sadzenia chmielu należy wziąć pod uwagę, że rośliny osiągają dobre rozmiary i mogą osiągać dziewięć metrów długości. Generalnie rzędy są oddalone od siebie o co najmniej trzy metry, na których sadzi się rośliny co 75/100 centymetrów. Rząd musi posiadać odpowiednie podpory dla pnącza, które pozwolą podeprzeć roślinę i zagwarantują cyrkulację powietrza, oświetlenie i komfort zbioru.
Obsługuje . Kołki utrzymujące rośliny są zwykle wykonywane przez ciągnięcie metalowych kabli wzdłuż rzędów. W pierwszym roku po posadzeniu nie ma potrzeby stawiania podpór, ponieważ rośliny nie będą się dużo rozwijać, najwyżej osiągają półtora metra. Jednak od drugiego roku korzenie będą bardziej uformowane i konieczne będzie podparcie długich pędów. Dlatego od wiosny drugiego roku zaleca się budowanie podpór w gaju chmielowym. Biorąc pod uwagę długość, jaką osiąga chmiel, można stworzyć konstrukcje o wysokości trzech lub czterech metrów.
Uprawy
Nawożenie chmielu . Chmiel to roślina, która musi być dobrze nawożona, jeśli chcesz, aby co roku dawała satysfakcjonującą produkcję. Podczas sadzenia dobrą praktyką jest obornik: na każdy uprawiany metr kwadratowy oblicza się około 3 kg obornika lub dojrzałego kompostu. Materia organiczna i składniki odżywcze w mniejszych ilościach będą dodawane każdego roku. Jeśli będziesz kontynuować obornik, możesz obliczyć około kilograma na metr, aby przywrócić, kiedy roślina używa do wegetacji i produkcji szyszek. Oczywiście ilość nawozu zależy od właściwości gleby, dlatego nie ma dokładnej receptury a priori.
Pielenie. Dzikie zioła rosnące wokół uprawianych roślin muszą być kontrolowane, zwłaszcza wiosną, kiedy chmiel jest jeszcze młody i najbardziej cierpi z powodu konkurencji. Kiedy roślina jest uformowana, wymaga mniej czyszczenia: łodyga przekracza trzy lub cztery metry wysokości, a korzenie sięgają głębiej niż dwa i pół metra. Ściółkowanie może pomóc zarówno w zwalczaniu chwastów, jak i utrzymaniu wilgoci w glebie.
Aplikacja do wsparcia . Gdy łodygi rosną, należy im towarzyszyć na metalowych drutach podtrzymujących, aby mogły rosnąć pionowo w sposób uporządkowany. Zwykle rozmieszczonych jest kilka rzędów drutu, a różne bębny są rozmieszczone parami na każdym poziomie.
Wzmocnienie . Uprawa to ważna operacja w przypadku chmielu. Odbywa się co roku, od wiosny do lata, przywracając trochę ziemi u podstawy łodygi. Celem ubijania jest podparcie rośliny i pokrycie nawet najbardziej powierzchownych korzeni. Przy okazji hillingowania cała gleba jest okopywana, napowietrzając glebę i eliminując wszelkie korzenie chwastów.
Nawadnianie. Chmiel obawia się suszy, chociaż system korzeniowy sięga do trzech metrów głębokości, gleba nie może nigdy wyschnąć. W tym celu bardzo przydatne jest przygotowanie systemu nawadniania kroplowego w gaju chmielowym. Kiedy zmoknie, należy zawsze uważać, aby zachować umiar i nie tworzyć zastojów, które mogą spowodować gnicie systemu korzeniowego rośliny. Lepiej jest często nawadniać z małą ilością wody niż od czasu do czasu robić duże zapasy wody.
Przeciwności: pasożyty i choroby
Choroby. Chmiel może być nękany chorobami grzybiczymi, takimi jak szara pleśń. Problemy te są zlokalizowane głównie w systemie korzeniowym i można im skutecznie zapobiegać, utrzymując drenaż gleby i kontrolując nawadnianie. W rolnictwie ekologicznym w przypadku chorób stosuje się zabiegi miedziane, należy pamiętać, że są to produkty toksyczne, które kumulują się w glebie. Chociaż pozwala na to metoda organiczna, lepiej ich unikać. Regularne stosowanie wywaru ze skrzypu posypanego roślinami pomaga zapobiegać infekcjom.
Owady . Owadami, które najczęściej atakują chmiel, są mszyce i przędziorków. Oba te pasożyty można zwalczać metodami naturalnymi, zachowując uprawę zgodnie z wymogami rolnictwa ekologicznego. Polecam przeczytanie poradników ogrodniczych do uprawiania poświęconych obronie przed tymi owadami:
- Przewodnik po biologicznej obronie przeciwko mszycom.
- Przewodnik po biologicznej obronie przeciwko przędziorkom.
Zbiór szyszek
Żniwa . Kwiaty żeńskie powstają późnym latem, zwykle odpowiedni czas na zbiory przypada na koniec sierpnia i przez cały wrzesień, a czasem nawet październik. Nietrudno zauważyć na roślinie małe stożkowe pinety, które należy wziąć, spodziewaj się, że złapią je, gdy stracą nadmierną wilgoć i będą bardziej szorstkie w dotyku (membrany stożka muszą być kruche i mieć konsystencję papieru). Gotowe szyszki chmielowe są bardzo jasnozielone lub żółte dla oka, lekko rumiane na końcach.
Wysuszenie. Aby wykorzystać chmiel do produkcji piwa, kwiatostany żeńskie muszą zostać wysuszone, co najlepiej zrobić bezpośrednio po zbiorach. Jeśli uprawiasz ogród jako hobby, możesz suszyć szyszki w piekarniku. Musisz ustawić minimalną temperaturę i pozostawić drzwi lekko uchylone. Natomiast naturalne suszenie wymaga suchego i suchego miejsca, które jest ogrzewane przez słońce, ale nie jest bezpośrednio eksponowane. Kiedy stożek łatwo pęka podczas zginania, jest suchy. Suszenie zmniejsza wagę o około 80% w porównaniu do świeżych kwiatostanów.
Przechowywanie. Suszone szyszki należy przechowywać w chłodnych i suchych miejscach. Mogą być mrożone, pakowane próżniowo lub w szklanych słoikach. Aby zachować aromat, należy unikać zbytniego kruszenia, trzymać je z dala od światła, ciepła i wilgoci. Można je następnie bezpośrednio wykorzystać w procesie produkcji piwa.
Różnorodność chmielu
Znanych jest wiele odmian chmielu, ogólnie te używane do piwa dzielą się na dwie kategorie: aromatyczne i gorzkie. Chmiele aromatyczne są uważane za „szlachetne” i to one „przyprawiają” piwo, np. Przypominamy sobie odmiany Cascade, Fuggles, Spalt, Hallertauer, Mount Hood i Saaz. Gorzki chmiel odgrywa równie ważną rolę w określaniu smaku piwa, choć mniej delikatny, nadaje typowo gorzki smak. Na przykład odmiany Nugget, Eroica, Galena, Brewer's Gold i Chinook należą do tych, które mają dobrą gorzką moc. Istnieją również ambiwalentne chmiele, które w równym stopniu niosą ze sobą smak i gorycz. Ci, którzy produkują piwo, muszą nauczyć się znać smak każdej odmiany chmielu, muszą być odpowiednio dobrani i dozowani, aby uzyskać pożądany ostateczny smak.
Chmiel w warzeniu
Chmiel to jeden z najważniejszych składników w produkcji piwa. Drugim składnikiem jest jęczmień, który zamienia się w słód. Jeśli słód ma słodki smak, to chmiel dodaje goryczki, więc odgrywa istotną rolę w kształtowaniu charakterystycznego aromatu napoju alkoholowego. Do uzyskania dobrego piwa niezbędne jest użycie odpowiedniej odmiany chmielu.
W warzeniu chmiel spełnia dwie funkcje: nadaje aromat i nadaje gorzki smak. Istnieją odmiany poświęcone bardziej jednej lub drugiej roli. Gotując piwo, decydujesz, kiedy umieścić szyszki chmielowe w oparciu o ich funkcję. Im dłużej szyszka jest gotowana, tym więcej przekazuje gorzkiej mocy, ale gdy gotuje się przez długi czas, traci dużo aromatu, ponieważ niektóre cechy organoleptyczne są termolabilne. Z tego powodu przy produkcji piwa rzemieślniczego chmiel, który musi nadać goryczy, gotuje się przez długi czas, natomiast chmiel aromatyzujący wykorzystuje się dopiero w ostatnim półgodzinnym wrzeniu. Do warzenia dostępne są również ekstrakty chmielowe lub granulki otrzymywane przez wyciskanie kwiatów, ale najbardziej naturalną metodą jest ta, w której dodaje się prosty suszony szyszek.
Dla pasjonatów warzenia możliwość uprawy własnego chmielu bezpośrednio oznacza pełną kontrolę nad surowcami i możliwość stworzenia organicznego i naturalnego piwa oraz podwojenie satysfakcji.
Zastosowanie i właściwości chmielu
Chociaż w większości przypadków chmiel jest uprawiany w celu produkcji piwa, jest to roślina lecznicza, która ma również inne zastosowania i jest znana ze swojego relaksującego działania.
Alternatywne zastosowania do piwa . Chmiel jest również używany do produkcji innych napojów: w Ameryce Łacińskiej produkuje się zaprawę, aw Skandynawii w Boże Narodzenie lipiec. Aby wykorzystać lecznicze właściwości rośliny, z suszonych szyszek chmielu można sporządzać wywary i herbatki ziołowe o gorzkim smaku, które mają znane właściwości relaksujące.
Stosowanie chmielu w kuchni. Wierzchołkowe pędy dzikiego chmielu są bardzo podobne do szparagów, zarówno ze względu na estetyczny wygląd, jak i możliwość zastosowania kulinarnego. Występują jako roślina spontaniczna i są zbierane wiosną. Można je jeść po ugotowaniu, generalnie gotuje się je w omletach lub risotto. smak jest gorzki i aromatyczny.
Właściwości chmielu. Żeński kwiat chmielu ma ważne właściwości lecznicze i od wieków był używany jako roślina lecznicza. Zawarte w rożku gorzkie zasady to ważny stymulator żołądka, dzięki czemu działa pobudzająco na trawienie i apetyt. Nie bez powodu piwo jest doskonałym napojem aperitifowym i dobrze komponuje się z ciężkimi potrawami. Uspokajające i uspokajające właściwości tej rośliny sprawiają, że jest ona doskonałym lekarstwem na bezsenność i stres, lepiej unikać chmielu w czasie ciąży.
