W Mediolanie mieszkanie na szóstym piętrze budynku z lat 50. XX wieku - w charakterystycznej centralnej dzielnicy Navigli - zostało przeprojektowane z projektem, który łączy dwie pozornie przeciwstawne dusze, w klasycznym współczesnym stylu, który nigdy nie jest banalny i przewidywalny. Pomieszczenia wyposażone w kilka elementów (w tym kilka "ikon" z lat 50. i 60.) ożywia chromatyczne nuty, które pomagają je ocieplić. Mało tego, stylistycznym kodem, który charakteryzuje i pełni rolę motywu przewodniego, jest wprowadzenie takich rozwiązań jak boiserie(bardzo popularna we Francji w XVII i XVIII wieku do dekoracji wnętrz, jest to okładzina z drewnianymi panelami niekoniecznie zdobiona, ale wciąż wzbogacona ramami), która biegnie po obwodzie pomieszczeń, łącząc jeden obszar z drugim domu. Cały dom zyskuje również dzięki naturalnej jasności, zapewnionej przez wysokość podłogi i duże otwory, którą podkreśla wyjątkowo przejrzyste wykończenie parkietu, stosowanego wszędzie. Z technicznego punktu widzenia „strategie” oszczędzające miejsce, takie jak nisze i drzwi zlicowane ze ścianą, pomagają maksymalnie wykorzystać niewielki rozmiar wynoszący zaledwie 85 metrów kwadratowych.
Kliknij, aby zobaczyć pełnoekranowe zdjęcia domu w klasycznym, współczesnym stylu
- Część dzienna obejmuje bez przerwy kuchnię aż do okna dziobowego na końcu salonu: wykładzina podłogowa z malowanych na biało pasków dębowych układana jest wzdłużnie, od otoczenia. Stół do jadalni z deskami z drewna tekowego to Lotus by Ecliss z krzesłami DSR firmy Vitra, projekt Charles & Ray Eames. Wisząca szafka, na której spoczywa lampa Taccia firmy Flos, zaprojektowana przez Achille i Pier Giacomo Castiglioni, jest również wykonana z drewna tekowego. Również Flos to lampa podłogowa Arco, która oświetla podłogę i przestrzeń do rozmowy.
- Niewiele elementów wyposażenia wyróżniających się na tle bieli ścian. Z drugiej strony kompozycje na zamówienie niemal wtapiają się w architekturę domu: podobnie jak regał z płyt gipsowo-kartonowych, wstawiony w sieni, która rozdziela miejsca do spania. W przejściu między częścią dzienną a sypialną wykorzystano głębokość istniejącej już wnęki na wstawienie konstrukcji i półek z płyt gk regału; na źródła światła LED przewidziano dwa rowki na górze i na dole, które całkowicie niewidoczne dają miękkie światło z przodu i wewnątrz obudowy. Na pierwszym planie oryginalny żeliwny grzejnik z lat 50-tych, przemalowany na biało. Listwy przypodłogowe, podobnie jak boiserie, zostały wykonane ręcznie z wykorzystaniem produktów z tworzyw sztucznych zakupionych w fabryce farb L'Artiglio.
- Okno dziobowe z dużymi, wielopłaszczyznowymi otworami wychodzącymi na zewnątrz i wyeksponowanymi w kilku kierunkach jest głównym źródłem naturalnego światła w salonie. Te wystające konstrukcje, typowe dla wielu kamienic od XIX wieku, są elementami architektonicznymi, które charakteryzują zarówno zewnętrzną elewację budynków, jak i wnętrza; bardziej powszechne w domach angielskich i skandynawskich, zwiększają naturalną jasność dzięki różnym kątom okien. Obszar rozmów w salonie, która zajmuje najjaśniejszą część pokoju od strony okna wykuszowego, jest wyposażona w trzyosobową sofę Atalante firmy De Padova, obitą szarą, przechodzącą w niebieski materiał tkaniną; okrągły stolik kawowy w miedzianym wykończeniu to model Altavilla firmy Cappellini. Przecież jasną nutę koloru, która staje się centralnym punktem otoczenia, nadaje niezwykły bezprzewodowy głośnik audio ze zintegrowanym wzmacniaczem: czerwony i okrągły, spoczywający na statywie, to BeoPlay A9 firmy Bang & Olufsen. Dywan to model Doris firmy Kasthall, kaszmirowa krata umieszczona na sofie to Somma.
Nic nie udaje się lepiej w przenoszeniu śladu epoki do domu: w najbardziej klasycznej wersji boiserie to okładzina drewniana, wykonana z obrobionych paneli; ale termin ten jest obecnie coraz częściej rozszerzany na dekoracyjne ramy ścienne z innych materiałów. W tym przypadku mamy do czynienia z prostymi elementami z tworzywa sztucznego, nakładanymi na ścianę o wysokości do 105 cm, które są wzorowane na wcześniej nakreślonym na powierzchni projekcie: tani i łatwy w realizacji pomysł dekoracyjny, powszechnie stosowany we francuskich domach. Tutaj staje się powracającym i silnie charakterystycznym motywem różnych środowisk.
Jak to się robi : wybór tworzywa sztucznego na ramy obwodowe w reliefie, a także na listwy przypodłogowe jest korzystny z kilku powodów. Listwy łatwo docinamy piłką do metalu według indywidualnego wzoru (tutaj jest inny w każdym pomieszczeniu), przyklejane są do ściany specjalnym klejem i wykończone w tym samym odcieniu co ściana. W porównaniu z drewnem lub tynkiem odporność na uderzenia jest wyższa i możliwe jest wykonanie poprawek silikonowych.
- Dzięki nowemu układowi kuchnia nie zajmuje już jak dotychczas samodzielnego pomieszczenia, ale współistnieje z częścią dzienną. Kompozycja, która stanowi wyposażenie przestrzeni operacyjnej, ma zatem sprzyjać, zarówno ze stylistycznego, jak i funkcjonalnego punktu widzenia, integracji z sąsiednim salonem: duży półwysep z blatem ze stali nierdzewnej, uzupełniony o podwójną szafkę ścienną, jest elementem połączenia i separacji między dwoma obszarami. Półwysepkowa kompozycja kuchni, z frontami z drewna tekowego i blatem ze stali nierdzewnej, która integruje umywalkę, jest autorstwa Composit; płyta gazowa firmy Barazza. Lodówka umieszczona przy fragmencie ściany przy oknie to wolnostojący model side by side firmy Samsung. Czarne krzesło to model DSR z serii Vitra Plastic Chair, zaprojektowanej przez Charlesa i Raya Eamesów.W przypadku ogrzewania domu w niektórych pomieszczeniach zachowano istniejące wcześniej żeliwne grzejniki ; z kolei w kuchni w dolnej części wolnej ściany zainstalowano promiennikową płytę ze stali nierdzewnej (Platt Orizzontale by Brem) o grubości kilku centymetrów i zapewniającą dużą powierzchnię grzewczą , co ogranicza dyspersje i nie pyli . Inne zalety to elegancja projektu i niewielki efekt wizualny : pomalowany na biało talerz prawie wtapia się w boiserie.
- W kuchni, na ścianie obok strefy operacyjnej, utworzono kwadratową wnękę o wysokości około 120 cm, która ma mieć powierzchnię podparcia dla przedmiotów, które mają być pod ręką . Wgłębienie, zaznaczone na dole przez ramę boiserie i pozostawione wolne w górnej części, jest wizualnie lekkie.
- Przedpokój rozdziela dwa pokoje, które otwierają się przed sobą, oddzielone częścią ściany, na której spoczywa regał. To przejście, chociaż otwarte na wejście i salon, jest jednak dobrze oznaczone w domu.
- W głównej sypialni boiserie stanowi tło dla prostej konstrukcji łóżka, idealnie zastępując wezgłowie. Motyw retro tej ramki jest również podkreślony przez wybór przełączników po bokach, w ceramice i stylu. Zamiast tego, w znaku lat 60., stolik nocny, w którym wyróżniają się lampy stołowe, jest klasyką wzornictwa tamtego okresu. W pokoju, wyposażonym w elementy o niezwykle prostych liniach - matową białą, lakierowaną ramę łóżka i szafki nocne firmy Ikea - zdobione boiserie i ciemna pościel ze skoordynowanymi podwójnymi poduszkami (Soffio firmy Fazzini) sprawiają, że otoczenie jest eleganckie i przytulne. Lampy to Nesso by Artemide, zaprojektowane przez Giancarlo Mattioli, zaprojektowane w latach 60. Retro ceramiczne przełączniki na ścianie pochodzą z THPG. Lustro z epoki, oparte o ścianę obok wejścia do garderoby, ma zdobioną drewnianą ramę.
W sypialni głównej, na prawo od wejścia, znajdują się drzwi do mini garderoby o boku mniejszym niż 150 cm . Wybór był taki, aby jego obecność była jak najbardziej dyskretna: w rzeczywistości jest to model zlicowany, bez grubości, wykończony jak ściana, z ozdobnym boiserie w dolnej części, która stanowi całość z resztą obwodu i pomalowana na biało w górnej części; nawet uchwyt gałki nie jest zbyt widoczny. Przestrzeń wewnętrzna jest wyposażona z dwóch stron w stender i moduły na buty, które osiągają pełną wysokość. Gdy, tak jak w tym przypadku, garderoba ma bezpośredni dostęp z pomieszczenia, warto pamiętać, że - zgodnie z przepisami budowlanymi wielu gmin - jej powierzchni nie można uwzględnić przy obliczaniu minimalnych wielkości wymaganych dla pomieszczenia, na jedną lub dwie łóżka.
- Jedyna łazienka ma wydłużony kształt, który pozwala na wykorzystanie jednej z wolnych ścian do zamontowania dwóch bliźniaczych stanowisk pracy z kolumnową umywalką, lustrem z kształtowaną krawędzią, szklaną półką i kinkietem. Każdy element ma klasyczny smak, który zmiękcza przestrzeń i dobrze komponuje się z resztą domu, także dzięki ciągłości, jaką daje biel, przełamana szarością i czernią. W łazience ponownie zaproponowano motyw boiserie, ale tutaj odmówiono w wersji żywicznej , z szarym paskiem z czarnymi paskami, który chroni ścianę do ok. 120 cm wysokości. Kabina, zamontowana wzdłuż tylnej ściany - z oknem - jest podnoszona od ziemi o około 15 cm i zamykana na całą wysokość przezroczystym panelem szklanym. Umywalki i urządzenia sanitarne w stylu retro pochodzą z kolekcji. Neoclassica Sbordoniego z gwiaździstymi gwintownikami Fir Canterbury; kinkiety THPG, lustra Cargo Hi-tech.
Niewielkie rozmiary i przeważająca rozbudowa długości pomieszczeń charakteryzują plan domu, który został tylko nieznacznie zmodyfikowany. Wyburzenie istniejących wcześniej ścianek działowych umożliwiło stworzenie otwartej przestrzeni dziennej, która zajmuje około połowy całkowitej powierzchni domu i jest teraz częścią z wejściem. Charakterystyczną cechą architektoniczną jest duży otwór okienny, który rozprasza światło po całym salonie.
Od wejścia pokoje ciągną się wzdłuż siebie: po prawej kuchnia, po lewej jadalnia i salon. Światło pochodzi z okienka dziobowego na dole, które zapewnia wielokierunkową ekspozycję.
W kuchni wychodzącej na mały balkon wielofunkcyjny półwysep oprócz zintegrowania większości elementów strefy operacyjnej w zwartą bryłę pełni również funkcję przegrody w stosunku do wejścia.
Podwieszany sufit obniża środkowy pas domu między wejściem a korytarzem części sypialnej, proporcjonalnie zmieniając jego wysokość.
W łazience długi i wąski kształt pomieszczenia pozwolił bardzo łatwo podzielić go na dwie części wewnętrznie z murowanym ramieniem i drzwiami na zawiasach, w celu uzyskania wymaganego prawem przedpokoju.
Projekt : arch. Sandra Ruggiero, Studio Baires Architecture & Interior Design, via Marco D'Oggiono 7, Mediolan, [email protected]
Zdjęcie : Claudio Tajoli, stylizacja Fulvia Carmagnini