Teraz sadzimy żółte kwiaty, aby ogrzać jesień

W ogrodzie wszystko wydaje się podupadać. Aby rozjaśnić kwietnik lub rabatkę, proponujemy słonecznik, topinambur i heliopsis: trzy byliny, które teraz kwitną w kolorach słońca.

W ogrodzie wszystko wydaje się podupadać. Aby rozjaśnić kwietnik lub rabatkę, proponujemy słonecznik, topinambur i heliopsis: trzy byliny, które teraz kwitną w kolorach słońca.

Treść przetworzona

  • Heliopsis helianthoides: na tętniące życiem miejsce
  • Topinambur: również w kuchni
  • Lemon Queen: mały wieloletni słonecznik

W październiku ogród nabiera jesiennego stroju: opadłe lub pożółkłe liście wciąż na gałęziach, kolorowe jagody… Świadomość zimy tuż za rogiem sprawia, że ​​uważniej doceniamy każdy obecny kwiat. W szczególności trzy kompozyty są obecnie w pełnym rozkwicie : obfity topinambur (Helianthus tuberosus) między ogrodem warzywnym a ogrodem, wyjątkowo późna odmiana „Lemon Queen” Helianthus , również żółta, ale różnej wielkości, oraz nieformalny Heliopsis helianthoides subsp. Surowe „Summer Nights” w ciemnych kolorach.

Heliopsis helianthoides: na tętniące życiem miejsce

H. helianthoides Scabra „ Summer Nights”, który w naturze występuje na terytorium między New Jersey a Arkansas, wyróżnia się raczej luźną postawą . Efekt w ogrodzie jest przyjemnym zaburzeniem, ponieważ roślina ma tendencję do utrzymywania się na sąsiednich gatunkach, nie dusząc ich. To jest jego mocna strona: możliwość posiadania dekoracyjnej bejcy koloru , prawie lianosa, która nie zmienia już zdefiniowanych geometrii w przestrzeni, która osiągnęła swoją własną konfigurację i osobowość. Może osiągnąć wysokość 1 m, a szerokość głowy to 60 cmale ze względu na swoje szczególne położenie może wydawać się większy. Rozgałęzione łodygi są ciemnobordowe, zielne i tylko częściowo zdrewniałe. Liście ciemnozielone z bordowym spodem, owłosione, szorstkie, lancetowate, przeciwległe. Intensywny, prawie ciemny kolor z łodyg i liści, które są po prostu urodzeni są burgund po obu stronach blaszki, co czyni go rozpoznawalnym. Od końca lipca produkuje dużą liczbę prostych kwiatów w kształcie stokrotek , ciemnożółtych, czasem z pomarańczowym odcieniem, z czerwonym środkiem, o szerokości do 8 cm. Aby zachęcić do emisji nowych pędów, usuń zwiędłe kwiaty , przycinając je nad pierwszą parą liści.

Niewiele troski

Heliopsis wymagają świeże, żyzne gleby . Aby zachować te cechy przez długi czas, jesienią i wiosną używaj dobrego kompostu z dojrzałego obornika. Rośliny uwielbiają obfite podlewanie tylko wtedy, gdy zapewniony jest dobry drenaż, ponieważ obawiają się stagnacji. Mokre co 4-5 dni latem, rzadziej wiosną i jesienią. Powinien być wystawiony w pełnym słońcu i tylko w południowych Włoszech może być umieszczony w półcieniu. Bezproblemowo wytrzymuje do -15 ° C, ale na glebach gliniastych i ciężkich może nie przetrwać zimy z powodu zgnilizny korzeni sprzyjającej stagnacji, a nie zimnu. Uprawa doniczkowa jest możliwa tylko wtedy, gdy wymiary są odpowiednie dla obfitej wytwarzanej roślinności.Przesadza się co 2 lata, najwyżej 3 . Wymaga dwóch operacji przycinania. Pierwsze lekkie czyszczenie jesienią i bardziej drastyczne pod koniec zimy , przed wznowieniem wegetatywnym. Tam, gdzie zima jest ostra, część nadziemna ginie i zdmuchuje wiatr bez jakiejkolwiek celowej interwencji. Nasiona zebrane późną jesienią umieszczane są w rozsadniku na przełomie marca i kwietnia. Najbardziej energiczne kępki można podzielić wiosną i jesienią.

Topinambur: również w kuchni

Prawdziwy urok jesieni, który możemy obserwować w ogrodach, podobnie jak w nieuprawianych, karczoch jerozolimski ponownie proponuje pod koniec lata kolory złota na bujnej roślinności, którą osłabi tylko nadejście chłodu. Topinambur, wprowadzony do Europy jako roślina ogrodnicza , a następnie wyparty przez ziemniaka, szybko opanował własną przestrzeń w spontanicznej florze . Dziś nie jest rzadkością, aby znaleźć pojedyncze grupy lub rozległe kolonie w nieoczekiwanych miejscach , od nasypów dróg do brzegu rzeki. Jako pierwsi docenili jego wartość Indianie amerykańscy, którzy spontanicznie ją zebrali i uprawiali. Jego obecność w ogrodzie świadczy o zwróceniu uwagi na skalarność kwiatów i chęć utrzymania ogrodu w najlepszej formie przez możliwie najdłuższy okres, który nie kończy się tylko w czterech głównych miesiącach roku. To pragnienie popycha nas do poszerzenia naszej wiedzy o uprawnych gatunkach i odmianach botanicznych i prowadzi do ciągłego eksperymentowania z nowymi propozycjami.

Jak to wyhodować

Generalnie roślina nie jest sprzedawana w doniczkach, ale jako kłącze . Materiał rozmnożeniowy jest dostępny na rynku od października do listopada . Wiosną łatwo jest znaleźć materiał wymienny uzyskany z podziału zbyt gęstych jąder. Trzebież pozwala na uzyskanie większych rozmiarów roślin i kłączy. Po zakupie należy go posadzić w krótkim czasie, ponieważ nie może znieść konserwacji i odwodnienia, ponieważ brakuje mu prawdziwej skórki suberose, takiej jak ziemniak. Bulwy zakopuje się na głębokości 10 cm, zachowując odległość 30 cm między jedną a drugą, zarówno w rzędzie, jak i między rzędami. Przy takich odległościach roślinność natychmiast zamyka przestrzenie, tworząc bardzo gęste grupy. Do produkcji ogrodniczejodległości między rzędami mogą wynosić 1 m. Zdolne do wzrostu na glebach ubogich, preferują podłoża bogate w materię organiczną , świeże i osuszone. W czasie sadzenia i przez cały okres wegetacji nawadniaj, aby była chłodna, nie powodując stagnacji wody. Rośliny można zwierać, aby ograniczyć rozwój w powietrzu przed kwitnieniem.

Zbiór bulw

Zbiór można wykonać już przed kwitnieniem, ale zaleca się odłożyć go późną jesienią lub zimą, gdy nadziemna część rośliny wyschnie i nie pozostawi śladów na ziemi. O tej porze roku wszystkie substancje zapasowe zostały zgromadzone w bulwach, które są w maksymalnym rozwoju, a jednocześnie nie zrezygnowaliśmy z przyjemności kwitnienia. Zbiory, jeśli są całkowite na pewnym obszarze z przewrotami gleby, są dobrze tolerowane przez kolonie, które w sprzyjających warunkach zawsze dają więcej niż zebrane. W przypadku roślin uprawianych w warzywniaku lub ogrodzie zbiór bulw jest najlepszym sposobem na ograniczenie nadmiaru roślinności. Kłącza topinamburu nie zawierają glukozy i dlatego są wskazane w diecie diabetyków. Cukier złożony do przechowywania nie jest skrobią, ale inuliną, polisacharydowym polimerem fruktozy.

Lemon Queen: mały wieloletni słonecznik

Do tego samego rodzaju topinamburu, ale również słonecznika , należy „Lemon Queen”, wyjątkowo późno kwitnąca odmiana Helianthus , znana w świecie anglosaskim pod popularną nazwą „ wieloletni słonecznik ”. Kwitną trwa przez okres ponad czterdzieści dni i zawsze zaczyna się dość spokojnie z otwarciem jakimś izolowanym peep dotrzeć do końca prawdziwego feerią kolorów. Wraz z wiekiem kwiaty nabierają ciemniejszego koloru w środku. Do 160 cm wysokości, jest to roślina nadająca się do formowania dolnego elementu rabatki kwitnienia,zasłona oddzielająca lub gęste kolorowe grupy. Rozwój można powstrzymać, sadząc rośliny w czerwcu, kiedy zaczną silnie rosnąć. Do główki kwiatowe , proste i duże, są cytryna jasnożółty kolor, eleganckie i niezbyt hałaśliwe, które dobrze nadają się do kontrastujące bardziej intensywne kolory topinamburu lub ciemniejsze niż Heliopsis, ale wyróżnia się przyjemnie, nawet w połączeniu z Sedum od Liście „czekoladowe” , z jaskrawymi kolorami dalii, niebieskimi późno kwitnącymi astrami, pampasami i bawełną, Aster, Chryzantema, Delphinium, Helenium, Macleaya. Postawa jest wyprostowanya łodygi są tak sztywne, że H. „Lemon Queen” jest również ceniony jako kwiat cięty, ale część końcowa kołysze się podążając za każdym podmuchem wiatru. Tworzy gęstą masę liści o ciemnym kolorze z elementami o różnym kształcie od jajowatych do lancetowatych z ząbkowanym brzegiem.

Wszędzie łatwo

Helianthus Lemon Queen należy regularnie umieszczać w pełnym słońcu i moczyć, aby gleba była chłodna. Łatwa w uprawie, dość elastyczna pod względem gleby. Należy go odżywiać, wprowadzając do gleby substancję organiczną, podczas gdy nadmiar łatwo dostępnego azotu może sprzyjać szybkiemu wzrostowi tkanek ubogich w elementy mechaniczne, które mogą sprzyjać fałdowaniu wierzchołka.