Urząd Skarbowy uregulował instrukcje użytkowania miernika dochodów . W rzeczywistości 31 lipca wydała 35-stronicową broszurę ze wskazaniami operacyjnymi dotyczącymi sumarycznej oceny dochodu zadeklarowanego za rok 2009 i następne , zgodnie z ustawą 122 z dnia 30 lipca 2010 r.
Miernik dochodu to mechanizm, który mierzy, ile podatnik wydał w danym okresie. W szczególności zdefiniowano około stu pozycji wydatków, które można przypisać do następujących kategorii makro : „Zużycie żywności, napojów, odzieży i obuwia”, „Dom”, „Paliwa i energia”, „Meble, sprzęt gospodarstwa domowego i usługi” , „Zdrowie”, „Transport”, „Komunikacja”, „Edukacja”, „Czas wolny, kultura i gry”, „Inne towary i usługi” oraz „Inwestycje”.
Począwszy od względnej założeniu, że kwota wydana przez podatnika było finansowane z dochodów zadeklarowanych w tym roku, inspektorzy podatku, który wykryje rozbieżności co najmniej 20% od zadeklarowanego dochodu i rzeczywistej zdolności nabywczej i poziomu życia woli uruchomić pierwszą kontrolę i, jeśli to konieczne, rozpocząć ocenę. Oznacza to, że w tej pierwszej fazie najbardziej spójne różnice między dochodami zadeklarowanymi w 2009 r. A rekonstruowanymi przez organy podatkowe będą w zasięgu wzroku Urzędu Skarbowego.
Podatnik może wykazać prawidłowość swoich działań , przedstawiając wszelkie dowody zarówno przed, jak i po wszczęciu postępowania. Jeżeli podatnik dostarczy wyczerpujących wyjaśnień, czynności kontrolne oparte na syntetycznej rekonstrukcji dochodu kończą się w pierwszej fazie badania krzyżowego, w przeciwnym razie organy podatkowe będą również prosić o zestawienie najczęściej występujących wydatków, oszacowanych według wskaźników Istat . W szczególności może uzasadniać finansowanie wydatków poniesionych przez dochód inny niż osiągnięty w tym samym okresie rozliczeniowym, dochód zwolniony, dochód opodatkowany u źródła, dochód prawnie wyłączony z tworzenia podstawy opodatkowania.