Tasi w tym roku nie jest już płatne od pierwotnych siedzib, chyba że jest to obiekt, który mieści się w katastralnych kategorii A1, A8 i 9, a następnie zarówno luksusowych i wartości. Miejski podatek od usług niepodzielnych staje się zatem coraz bardziej spekulatywny dla imu, miejskiego podatku od nieruchomości, powstałego w celu zastąpienia ICI. Główna różnica między Imu i Tasi polega jednak na tym, że ta ostatnia jest jednak generalnie należna nie tylko właścicielowi, ale także właścicielom nieruchomości, a więc mieszkańcom czynszu. Do ubiegłego roku najemca musiał płacić część podatku od 10 do 30%, a pozostałą część płacił właściciel. Pojedyncza gmina w uchwale musiała ustalić, która kwota na czele jednej, a która na czele drugiej.
Od 1 stycznia 2022-2023 r., Ze względu na ustawę o stabilności, Tasi nie jest już opłacana za główny dom niebędący luksusem, a zwolnienie to dotyczy również najemców, którzy jako tacy nie będą już musieli płacić depozytu należnego, jak np. w pozostałych latach 16 czerwca. Zwolnienie ma jednak zastosowanie tylko wtedy, gdy najemca korzystał z wynajmowanej nieruchomości jako głównego miejsca zamieszkania i o ile nie jest to nieruchomość luksusowa. W takim przypadku nadal będzie musiał zapłacić kwotę podatku w swojej głowie. W pozostałych przypadkach, tj. Gdy wynajmowana nieruchomość nie mieści się w kategoriach katastralnych A1, A8 i A9, podatek gminny od usług niepodzielnych będzie należny tylko za udział między 30 a 90% przez właściciela.
Podsumowując:
- dzierżawiona nieruchomość inna niż luksusowa: najemca nie płaci udziału Tasi - właściciel płaci od 30 do 90%
- luksusowa dzierżawiona nieruchomość: zarówno najemca, jak i właściciel płacą za swoje udziały, tj. od 90 do 70 procent za właściciela i od 10 do 30 procent za właściciela.