Treść przetworzona
- Trzy powody, by lubić bluszcz
- Najbardziej rozpowszechniony
- Idealny w półcieniu
- Silne nawet na zimno
- Dużo wilgoci
- Świeża gleba
- Kilka nawozów
- Przycinanie: w razie potrzeby
- Sadzonki, aby łatwo je rozmnażać
Bluszcz jest rośliną bardzo rustykalną, zdolną do wzrostu jako roślina pełzająca lub, jeśli znajdzie oparcie, dzięki swoim korzeniom przybyszowym, rozwija się jako roślina pnąca i może osiągać znaczne wysokości i rozmiary łodygi; rozwija się wszędzie, na ścianach, kamienistej ziemi, pniach drzew i krzewów. Bluszcz przeznaczony do użytku na zewnątrz nadaje się do wszystkich ekspozycji i jest ceniony jako ozdoba ze względu na błyszczące, ciemnozielone liście, w niektórych odmianach z kremowymi lub żółtymi odcieniami. W październiku produkuje małe, żółtawe kwiatostany o lekko gorzkim zapachu, po których następują czarno-niebieskawe jagodyktóre dojrzewają pod koniec zimy, apetyt na ptaki, które je zjadają. Nadaje się do tworzenia ozdobnych pudełek z roślinami kwitnącymi.
Trzy powody, by lubić bluszcz
1- Bluszcz zewnętrzny rośnie szybko i jest ogólnie wytrzymały; jest w stanie osiągnąć znaczne rozmiary, a także wytrzymać silnie zanieczyszczone środowiska miejskie i ekstremalne zjawiska klimatyczne.
2- Rośnie również w sytuacjach „granicznych”, charakteryzujących się na przykład niedoborem światła lub ograniczoną grubością podłoża uprawnego.
3- Dzięki ograniczonemu rozwojowi systemu korzeniowego bluszcz ogrodowy może łatwo przystosować się do wzrostu w pojemnikach , zarówno tych umieszczonych na ziemi, jak i zawieszonych, wykorzystując w tym przypadku efekt dekoracyjny silnego opadu wegetacja.
Najbardziej rozpowszechniony
Gatunki zewnętrzne różnią się głównie wyglądem liści i wielkością rośliny. Najczęstsze to:
- Hedera helix . Jest to najbardziej pospolity i rustykalny , szybko rosnący, o wysokości od ośmiu do dziesięciu metrów, odpowiedni do pionowych ścian, które są szybko pokrywane i nadają się do pokrywania dużych powierzchni ziemi. Na liście są głównie ciemnozielone , czasami ze srebrzystymi plamami wzdłuż żył. Od tego gatunku pochodzi wiele odmian o jednolitym zielonym ulistnieniu lub z białymi lub żółtymi barwami, z których wiele nadaje się również do przebywania w chronionych środowiskach. Wśród najbardziej znanych Hedera helix 'Goldheart'z małymi i barwnymi liśćmi jasnożółtego.
- Hedera canariensis. Typowy dla Wysp Kanaryjskich i Afryki Północnej, do 5-7 metrów wysokości, bardzo bujny i efektowny, z dużymi liśćmi . Nadaje się do niezbyt surowych zimowych klimatów i jest szeroko stosowany do pergoli i krat działowych na tarasach lub w ogrodach. Najbardziej znaną odmianą jest „Gloria di Marengo” z ciemnozielonymi liśćmi pośrodku i zewnętrznymi plamami w kolorze kości słoniowej.
- Hedera colchica. Gatunek pochodzący z Iranu, szybko rosnący, do 6-9 metrów, o bardzo dużych liściach, do 25 cm długości i 15 cm szerokości, jajowaty lub sercowaty, o ciemnozielonym kolorze.
Bluszcz na zewnątrz potrzebuje umiarkowanie zacienionych środowisk, często udaje mu się dobrze wegetować nawet w bardzo ciemnych miejscach, takich jak obszary pod dużymi wiecznie zielonymi drzewami, gdzie murawa nie rośnie . Odmiany o równomiernych ciemnych liściach wymagają bardziej zacienionych stanowisk niż odmiany o pstrokatym ulistnieniu, które można sadzić również w miejscach umiarkowanie nasłonecznionych.
Większość odmian nie może przenosić bezpośredniego światła słonecznego , co może spowodować spowolnienie wzrostu lub nawet intensywne wysychanie liści. Na tarasie do umieszczenia w skrzynkach na kwiaty preferowane są stanowiska na północnym wschodzie, a unika się tych na południu.
Bluszcz zewnętrzny dobrze znosi niskie temperatury, będąc w stanie wytrzymać nawet długotrwałe obciążenie śniegiem, temperatury tuż poniżej zera i nagłe powroty chłodu pod koniec zimy. W temperaturze rozwoju optymalna wynosi około 20-24 ° C, podczas gdy wartości stale poniżej 30 ° C, może wpłynąć na szybkość wzrostu i żywotność wegetatywnego.
Rośliny bluszczu na zewnątrz potrzebują środowiska o średniej wilgotności i dlatego wymagają częstego nawadniania wiosną i latem , kiedy podłoże musi być równomiernie wilgotne na pierwszych 2-3 centymetrach, ale nigdy nie moczyć go w wodzie. Rozprowadzaną wodę należy zmniejszyć o około połowę w okresie jesienno-zimowym, kiedy rośliny są w zastoju wegetatywnym i są w stanie wytrzymać nawet umiarkowaną suszę.
W suchych okresach letnich zaleca się regularne zwilżanie liści, a zwłaszcza odmian barwnych, w celu uniknięcia wystąpienia wysuszenia na skutek udaru cieplnego. Ważne jest, aby zawsze eliminować stagnację wody w spodku kwiaty lub inne pojemniki, ponieważ może to sprzyjać rozwojowi zgnilizny korzeni wywoływanej przez grzyby.
Bluszcze przystosowują się do różnego rodzaju gleb i podłoży , preferując świeże i średnio żyzne, nawet umiarkowanie gliniaste. Należy unikać gleb piaszczystych, słabo żyznych, niezdolnych do dostarczania składników odżywczych i zbyt przepuszczalnych. Do uprawy w okresie kwitnienia zewnętrznego polecamy gleby bardzo żyzne i torfowe, szczególnie latem, zdolne do zatrzymywania odpowiedniej ilości wody.
Jeśli bluszcz rośnie na zewnątrz, na żyznym i dobrze zorganizowanym podłożu, roślina nie jest wymagająca pod względem dostarczania składników nawozowych. Odmiany o urozmaiconych liściach są bardziej wrażliwe na niedobory składników odżywczych , które należy nawozić bardziej niż odmiany o całkowicie zielonych liściach.
Nawożenie płynnym nawozem specyficznym dla zielonych roślin zewnętrznych, głównie na bazie azotu, przeprowadzane raz lub dwa razy wiosną ( od marca do maja ) jest więcej niż wystarczające, aby stymulować regularny wzrost i utrzymać roślinność w dobrej kondycji . Nigdy nie należy nawozić ani zimą, ani w najgorętszych miesiącach roku. Roślinyuprawiane w skrzynkach lub pojemnikach potrzebują większej ilości składników odżywczych, aby pod koniec lata byli zadowoleni z dalszego nawożenia.
Okazy silnie rozwijające się, a zwłaszcza te o bardziej nieuporządkowanym wzroście, można zatrzymać cięciami przycinającymi, nawet energicznymi, wykonywanymi w marcu-kwietniu, eliminując najstarsze gałęzie, prawdopodobnie wysuszone i zbutwiałe liście.
Wszystkie odmiany bluszczu rozmnażają się bardzo łatwo poprzez cięcie łodyg , które należy zbierać w okresie od połowy wiosny do późnego lata. Z końcowej części łodyg w wieku 2-3 lat i wyposażonych w nienaruszone zdrowe liście należy pobierać sadzonki o długości 10-12 cm, cięte tuż poniżej węzła. Po usunięciu dolnych liści należy je ukorzenić w grupach po 4-5 w słoikach, napełnić mieszaniną torfu i piasku w równych częściach, a następnie przechowywać w temperaturze około 20-22 ° C w środowisku półcienistym. Rok po ukorzenieniu rośliny są już dobrze rozwinięte i nadają się do przeniesienia do ostatecznych pojemników.
Sadzonki bluszczubardzo łatwo ukorzeniają się nawet w wodzie : po utworzeniu dobrego systemu korzeniowego sadzonki należy przenieść na podłoże ziemiste, uważając, aby nie uszkodzić korzeni, które są znacznie bardziej kruche niż te, które tworzą się w glebie.