Od europejskich metropolii po Atlantyk , włoski znak architektury Renzo Piano coraz bardziej podbija także Nowy Jork: po drapaczu chmur z New York Times rozbudowa Biblioteki Morgana, nowego Muzeum Whitney , powstałego w W ostatniej dekadzie kolejnym celem do osiągnięcia jest Manhattanville . W dzielnicy UpTown na Manhattanie - około piętnastu minut spacerem od siedziby Columbia University i kilka przystanków metra - znajdują się nowe budynki miejskiego multidyscyplinarnego kampusu Manhattanville: rozbudowa zabytkowego budynku uniwersytetu, zaprojektowanego przez włoskiego architekta Renzo Piano (Renzo Piano Building Workshop, www.rpbw.com), wpisuje się w historyczną tkankę tego podmiejskiego obszaru metropolii, pomiędzy dyrektorem Broadwayu, podwyższeniem metra i dzielnicą Harlem, pośród nierównej panoramy fabryki, sklepy i wieżowce. Pierwsze dwa bloki kampusu Renzo Piano są już ukończone i niedawno działały: w pierwszych mieści się „Centrum Zielonej Nauki im. Jerome L.” , w drugim „Centrum Sztuki Lenfest” ; pozostałe są jeszcze w budowie (plan generalny ma zostać ukończony do 2030 r.).
© Nic Lehoux - dzięki uprzejmości RPBW
Projekt Mahattanville dołącza do prac Renzo Piano zintegrowanych z innymi byłymi obszarami przemysłowymi Nowego Jorku : najnowsza, w porządku chronologicznym , to nowa siedziba Whitney Museum , zainaugurowana nieco ponad rok temu w dzielnicy Meat, w Okolice portu Chelsea i na końcu High Line (stary tor kolejowy, niedawno przekształcony w deptak i park).
Wraz z nowym Whitney Manhattanville podziela ideę umieszczenia nowego w kontekście miejskim, z którym prowadzi dialog.
Dwa nowe budynki Manhattanville - jasne, współczesne, charakteryzujące się dostępnością bez barier - wyróżniają się i otwierają na otaczającą przestrzeń. Aluminium i szklane elewacje „podwójnego skóry” są realizowane przez zastosowanie s ystem technologiczny, który przewiduje podwójny warstwę ze szkła z zamknięciem szczeliny w środkowej części: pozwala to na uzyskanie osłony o wysokiej wydajności, które pełni funkcję płaszcza izolacyjnego , które są w stanie utrzymać ciepło w zimie i chłód latem
. Zrównoważony rozwój i efektywność energetyczna są w rzeczywistości znakiem rozpoznawczym kampusu Manhattanville i częścią planu zrównoważonego rozwoju Columbia, na którym od lat koncentruje się kierownictwo uniwersytetu. Te i inne „zielone” cechy konstrukcyjne pozwoliły nowym budynkom w Manhattanville uzyskać złoty certyfikat LEED (Leadership in Energy and Environmental Design) , przyznawany w Stanach Zjednoczonych przez US Green Building Council. Oprócz elewacji z „podwójną warstwą”, prerogatywą budynków jest optymalizacja nasłonecznienia w celu poprawy efektywności energetycznej pomieszczeń. Dach został wykonany w systemie „zimnego dachu”który wyróżnia się zdolnością do odbijania promieniowania słonecznego i emitowania energii cieplnej przy zachowaniu niskiej temperatury powierzchni. Dzięki chłodnemu dachowi uzyskuje się korzyść polegającą na polepszeniu warunków wewnętrznych budynku w okresie letnim, aw konsekwencji oszczędności na kosztach klimatyzacji i redukcji efektu „wyspy ciepła” , czyli przegrzania, które w W najgorętszych miesiącach roku wpływa na obszary miejskie, gdzie temperatury są wyższe niż na obszarach wiejskich. Ponadto dzięki temu systemowi emisje gazów cieplarnianych są zmniejszone.
Aby zwiększyć efektywność naturalnej jasności i poprawić komfort cieplny wnętrza, zastosowano czujniki słoneczneumieszczone na dachu pracują w ciągłym tempie, podnosząc lub opuszczając rolety na obwodzie, uzyskując w ten sposób maksymalną wydajność zarówno w ogrzewaniu, jak i chłodzeniu. System sterowania oświetleniem dostosowuje jasność w obszarach roboczych, aby w miarę możliwości oszczędzać energię.
System grzewczy składa się z paneli promiennikowych, zintegrowanych na każdym piętrze w płytach betonowych, wzdłuż obwodu. Aby zmniejszyć zużycie energii przez letnią klimatyzację, schłodzona woda przepływa przez podwieszane belki stropowe wzdłuż obwodu pomieszczeń.
Jednak to również niewielki wpływ na środowisko na etapie budowy powoduje różnicę w budynkach Renzo Piano Columbia i zmniejsza ślad ekologiczny nie tylko na etapie zarządzania, ale także na etapie budowy. Zależy to od wyboru materiałów budowlanych, które są jak najbardziej pochodzenia lokalnego (znajdujących się w promieniu 500 mil od placu budowy), wyboru materiałów o niskiej zawartości LZO (lotnych związków organicznych), a także materiałów budowlanych pochodzących z recyklingu. Roślinność na małym zewnętrznym placu z tyłu głównego budynku również jest pochodzenia lokalnego , wykończone meblami są z drewna pochodzącego z recyklingu; zawsze z zamiarem ograniczenia przegrzania, podłoga zewnętrzna jest wykonana w jaśniejszych kolorach niż w przypadku tradycyjnego asfaltu, aby zwiększyć odbicie światła.
Do wszystkich zastosowań, które na to pozwalają , używana jest woda recyrkulowana .
W projekcie iw intencjach jego promotorów ekologiczne cechy Mahattanville mają stać się przykładem i modelem badawczym dla budynków użyteczności publicznej na całym świecie charakteryzujących się dużym zapotrzebowaniem na energię .