Treść przetworzona
- Światło i temperatura: dwa decydujące czynniki
- Gesty, które mogą pomóc psu
- Żywienie w okresie pierzenia
- A jeśli to alergia?
To ten sam mechanizm, który zachodzi w przypadku osób z włosami: rodzą się, rosną, a potem w pewnym momencie odpadają, by zrobić miejsce dla nowych . To samo dzieje się z sierścią psa: kilka razy w roku następuje „pierzenie się”, całkowicie naturalny proces, w wyniku którego zwierzę traci sierść i odnawia sierść w związku z zimną lub gorącą porą roku.
Proces ten odbywa się właściwie przez cały rok, ale w dwóch sezonach nasila się: wiosną, kiedy pies traci więcej sierści niż nowy (bo zbliża się do sezonu letniego) i jesienią, kiedy zjawisko odwrotne. Jednak poza jakimkolwiek naukowym wyjaśnieniem pozostaje irytacja właścicieli, którzy nie wiedzą już, jak powstrzymać włosy rozrzucone w każdym kącie domu.
Światło i temperatura: dwa decydujące czynniki
Pies traci sierść na skutek całkowicie fizjologicznego i naturalnego zjawiska: fotoperiodu, czyli związku między dniem a nocą, które wpływa na życie zwierząt. Wraz z wydłużaniem się fotoperiodu następuje wiosenne pierzenie, gdy skraca się, jesienne.
Chociaż jest to denerwujące, mechanizm ten jest niezbędny do zastąpienia starych włosów nowymi i mocnymi, odpowiednimi do stawienia czoła nowym warunkom klimatycznym . Generalnie w przyrodzie okres pierzenia wiosennego wynosi około 6-7 tygodni. Pies obficie traci sierść: jest to normalne i nie ma powodu do obaw, ponieważ nigdy nie pozostaje nagi.
Sytuacja zwierzęcia, które żyje w domu i które nie jest często narażone na naturalne światło jest inna: sztuczne zwierzę ma w rzeczywistości tendencję do „oszukiwania” mózgu psa, powodując bardzo powolne linienie, w wyniku czego twój czworonożny przyjaciel pozostaje w okresie pierzenia praktycznie przez cały rok. Częste noszenie płaszcza lub spędzanie dużej ilości czasu w pobliżu źródeł ciepła to również czynniki, które mogą zmienić normalną cykliczność kombinezonu.
Zmianę umaszczenia obserwuje się przede wszystkim u niektórych psów (na przykład owczarek niemiecki, beagle i chiuhuahua oraz u ras nordyckich): dlatego na czas trwania zmienności sezonowej wpływają różne czynniki, a dokładnie rasa (tj. Rodzaj sierści) ), środowisko, w którym pies zwykle mieszka (dom lub ogród), a przede wszystkim stan zdrowia.
Gesty, które mogą pomóc psu
Wiele osób ma tendencję do martwienia się (lub zniecierpliwienia), gdy widzą, jak ich pies zrzuca duże ilości. Jak wspomniano, jest to zjawisko naturalne i fizjologiczne, jednak wskazana jest kontrola psa i zintensyfikowanie pielęgnacji, zwłaszcza jeśli ma wrażliwą skórę. W rzeczywistości źle pielęgnowany pies, odczuwający silne swędzenie (szczególnie tam, gdzie obfitują kępki martwych włosów) może drapać się z takim uporem, aż do podrażnienia skóry aż do wywołania zapalenia skóry.
Dlatego ważne jest, aby starać się „ułatwiać” to zjawisko w naturalny sposób i jednocześnie sprawdzać, czy skóra i sierść są w dobrym stanie. Oto jak mu pomóc:
> czesz psa często (nawet codziennie), aby pozbyć się „martwego włosa” i rozprowadzić sebum, sprawdzając w ten sposób, czy nie cierpi na choroby skóry. W ten sposób można również zweryfikować ewentualną obecność zapalenia skóry lub pasożytów, takich jak pchły i kleszcze. Rodzaj wybranej szczotki różni się w zależności od długości sierści psa: te z włosiem są idealne tylko dla ras krótkowłosych, takich jak teriery, mopsy i chartów, natomiast szczotki z włosiem metalowym są specyficzne dla rasy średniej lub kręconej, takie jak Cocker, Saint Bernard, Retriever. Wreszcie, dla ras o długiej sierści i grubym podszerstku (na przykład Collie, Owczarki Niemieckie, Chow Chow) wskazane są grzebienie;
> w najbardziej „upartych” przypadkach, tj. u psów ze znacznym wypadaniem sierści, przed nadejściem wiosny (gdy włosy zaczynają wypadać w dużych ilościach) można zastosować narzędzia zapobiegające upadkowi, a następnie powtórzyć zabieg operacja jesienią.
> nawet kąpiel z łagodnym szamponem może być lekarstwem na wszystko, gdy wypadasz dużo włosów, bez przesady z częstotliwością (najwyżej raz w miesiącu): w ten sposób możesz złagodzić uczucie dyskomfortu;
> bardzo przydatne może być podawanie psom suplementów na bazie kwasów tłuszczowych, które wzmacniają sierść i utrzymują ją lśniącą nawet w okresie pierzenia, kiedy ma tendencję do matowienia, a także nakładanie na sierść szmatki nasączonej octem;
> lepiej, aby pies często przebywał na świeżym powietrzu, kiedy są ładne dni: w ogrodzie, na tarasie lub w parku na przyjemne spacery, aby w naturalny sposób śledzić fotoperiodyczność.
Żywienie w okresie pierzenia
Nie ma „standardowej” ilości sierści, którą pies może stracić: niektóre rasy wykazują intensywniejsze pierzenie (np. Owczarki niemieckie), podczas gdy w innych (na przykład pudle) jest ono prawie niezauważalne. W każdym razie prawidłowe odżywianie jest bardzo pomocne w tej fazie, jeśli pies w nadmiernych ilościach traci włosy.
Przede wszystkim dobrze jest nie przesadzać ze zbożami, zwłaszcza z trudną do strawienia kukurydzą.
Doskonałym nawykiem, który można przekształcić w rutynę, może być dodawanie oliwy z oliwek lub jeszcze lepiej oleju lnianego w ilości jednej łyżeczki na 4,5 kg wagi psa. Jest to (zwłaszcza ten ostatni) produkt bogaty w cenne kwasy tłuszczowe Omega-3, zdolne do łagodzenia stanów zapalnych skóry, zmniejszania łupieżu i ogólnie bardzo korzystne dla sierści psa. Niektóre pokarmy, takie jak łosoś, tuńczyk i inne rodzaje ryb, również są bogate w kwasy tłuszczowe, lub możesz zapytać lekarza weterynarii, czy podawać suplementy diety (w kapsułkach lub w proszku) na bazie kwasów Omega-3.
Inne pokarmy przydatne w walce z nadmiernym wypadaniem sierści u psów to drożdże piekarskie (jeden na trzy dni) oraz owoce i warzywa, takie jak banany, jabłka i ogórki. Może się to wydawać anomalne, jednak oferowanie tego typu owoców i warzyw w postaci małych przekąsek stanowi ważne wsparcie dla dobrego samopoczucia sierści, ponieważ utrzymuje ją w stanie nawodnienia dzięki dużej ilości wody zawartej w tych pokarmach.
A jeśli to alergia?
Jeśli umiarkowana utrata włosów, która uwidacznia się wiosną i jesienią, jest fizjologiczna, gdy staje się zbyt obfita i zlokalizowana w określonych obszarach ciała (pachy, pachwiny, szyja), czemu towarzyszy świąd, nadmierne lizanie i obecność zaczerwienienia, musi alarmować: w rzeczywistości możliwe jest, że pies cierpi na chorobę dermatologiczną. W razie wątpliwości zawsze zaleca się wizytę weterynaryjną.
Jeśli zdiagnozowana zostanie alergia lub nietolerancja pokarmowa, weterynarz zasugeruje pewne zmiany w diecie, aby dokładnie określić, który pokarm powoduje problemy u psa.