Szczaw to roślina rozpowszechniona spontanicznie na łąkach, wzdłuż dróg i ścieżek. Jest to gatunek, który może okazać się jadalny i zdrowy, o ile nie przesadzi się: jego liście mają doskonałą zawartość żelaza i witaminy C, ale także kwasu szczawiowego .
Nazwa, która przywodzi na myśl ocet, zawdzięcza jego specyficznemu kwaśnemu smakowi , który w niektórych rejonach zasługuje na miano „surowego zioła” . Inne charakterystyczne określenia to „pan i vin”, „trawa dyniowata” i nieco niewłaściwie „romice” (określenie używane dla innych gatunków).
Dla tych, którzy chcą go zebrać, można go łatwo spotkać w całych Włoszech, ale ważne jest, aby zawsze pamiętać, że przed zerwaniem spontanicznego zioła dobrze jest upewnić się, że wiesz, jak prawidłowo je rozpoznać . Ponadto dzikie gatunki szczawów mogą mieć wysoką zawartość kwasu szczawiowego i dlatego są mniej odpowiednie do spożycia.
Lepiej zdecydować się na zasianie i hodowlę szczawiu w ogrodzie , co możemy zrobić bez większych trudności, wybierając wybraną odmianę otrzymamy lepsze aromatyczne zioło. Dlatego staram się podać kilka sugestii, jak to zrobić najlepiej i oczywiście metodą organiczną.
Rumex Acetosa: charakterystyka rośliny
Nazwa szczaw jest używana przede wszystkim do oznaczenia Rumex Acetosa , który jest przedmiotem gatunkowym niniejszego artykułu. W rzeczywistości istnieją również inne gatunki, które czasami nazywa się w ten sposób, w szczególności jego krewny Rumex Scutatus , często uprawiany we Francji i bardzo podobny pod względem cech botanicznych i zastosowań spożywczych.
Z drugiej strony nazwa acetosella wskazuje na roślinę Oxalis Acetosella, która jest zupełnie inna i należy do zupełnie innej rodziny botanicznej, nawet jeśli ma podobne zastosowania spożywcze. Dlatego nie wolno nam mylić szczawiu i szczawiu.
Wracając do rumex acetosa, jest to wieloletni gatunek zielny z rodziny polygonaceae (a więc krewny rabarbaru), należy do rodzaju rumex, podobnie jak stocznia chwastów często rozpowszechniona w ogrodach.
Ta roślina w gruncie tworzy spore rozmiary kłącza korzenia palowego , który działa również jako rezerwa energii, pozwalając roślinie wytrzymać mroźne zimy i suszę, a zatem jest szczególnie rustykalna.
Część nadziemna szorstkiej trawy składa się z zielonych, podłużnych i owalnych liści , od wiosny roślina również wydziela pustą i pionową łodygę, która może osiągać ponad metr wysokości i której kulminacją jest kwitnienie latem. Kwiat szczaw jest czerwonawy pióropusz, gdzie małe kwiaty są zebrane w wiechy lub kwiecistą ucha.
Obszar pochodzenia szczawiu znajduje się między Europą a Azją, od czasów starożytnych był znany i używany jako pokarm i zioło lecznicze. W szczególności został uznany za doskonały środek na gorączkę i szkorbut.
Dziś dzikiego szczawiu możemy spotkać w całych Włoszech, od poziomu morza do 2000 metrów wysokości. Występuje spontanicznie, zwłaszcza na nieuprawianych łąkach , z preferencją dla gliniastych i żyznych gleb. Uważaj, aby nie pomylić go z gigaro (arum maculatum) , toksyczną rośliną, która jest podobna do rumex acetosa.
Siać i sadzić szczaw
Aby rozpocząć uprawę szczawiu w ogrodzie, możemy zdobyć nasiona lub sadzonki. Po rozpoczęciu uprawy bardzo łatwo będzie ją kontynuować: jest to bardzo prosty gatunek w zarządzaniu, ponieważ jest wieloletni, nie będzie musiał być ponownie zasiewany i można go łatwo rozmnażać przez podział kłącza.
Odpowiednim okresem do wysiewu rumex acetosa jest łagodna temperatura, do której idealne są miesiące kwiecień, maj i czerwiec . Zalecam umieszczanie surowych nasion trawy bezpośrednio w polu , bez zawracania sobie głowy wciskaniem rośliny do słoików, gdzie kłącza mogą ucierpieć.
Wybierając miejsce do uprawy, możemy wziąć pod uwagę jeden czynnik: im bardziej nasłoneczniona roślina, tym bardziej kwaśny smak jej liści .
Jednak przed siewem gleba musi być odpowiednio przygotowana . Dobre wykopanie służy do tego, aby gleba była przepuszczalna i drenująca, na tym etapie możemy wykorzystać okazję do rozsiewania nawozu lub dojrzałego obornika, wzbogacając glebę. Następnie wbijamy go w warstwę powierzchniową.
Po pracy i nawożeniu pozostaje tylko wyrównanie gleby za pomocą grabi i podłoże jest gotowe. Nasiona szczawiu są okrągłe i płaskie, umieszczamy je na głębokości około 1 lub 2 cm , zachowując odległość 40 cm między jedną rośliną a drugą , w rzędach co 50/60 cm . Nasiona tej aromatycznej rośliny nie są łatwe do znalezienia w sklepach, możemy rozważyć zakup online.
Pomnóż kłącza
Uprawa szczawiu po wyhodowaniu pierwszej rośliny staje się bardzo prosta : jako gatunek wieloletni nie ma potrzeby jej sadzenia w kolejnych latach, a prace uprawowe są minimalne. Ponadto, jeśli chcesz rozszerzyć produkcję, możesz łatwo skorzystać z techniki podziału kłącza .
Wystarczy wysadzić roślinę lub jej część, rozbić kłącze na kilka kawałków i posadzić je osobno: każdy da początek nowej roślinie. Najlepszym momentem na to jest zima , kiedy aktywność wegetatywna zwalnia, a wraz z nadejściem wiosny ponownie ukorzeniają się fragmenty posadzonego kłącza.
Uprawa szorstkiej trawy
Nawadnianie . Rumex acetosa jest gatunkiem odpornym na suszę , dlatego nie jest konieczne bardzo częste nawadnianie, a jedynie interwencyjne interwencje. Jednak zaraz po zasadzeniu , zanim kłącze dobrze się zakorzenią, ważne jest, aby stale moczyć, zawsze pamiętając, aby nigdy nie przesadzić.
Kontrola chwastów . Nawet jeśli gwałtowna trawa rośnie samoistnie na środku nieuprawianych łąk, mając na uwadze dobrze prowadzoną uprawę, dobrze jest utrzymywać działkę w czystości, zwłaszcza w okresach, gdy część nadziemna szczawiu jest słabo rozwinięta. Dlatego planujemy okresowe odchwaszczanie tolerując występowanie samoistnych „chwastów”. Mulczowanie może być dobrym pomysłem, który pozwala pracować mniej z tego punktu widzenia.
Pasożyty i choroby. Charakterystycznych wrogów tej rośliny jest niewielu, także dlatego, że jej pasożyty nie były w stanie rozkwitnąć, ponieważ nigdy nie były uprawiane jako szeroko rozpowszechniona monokultura. Dlatego jest to doskonała roślina do upraw ekologicznych. Na poziomie patologii należy zwrócić uwagę na zgniliznę korzeni : kłącze szczawiu jest wrażliwe na stojącą wilgoć w glebie, której należy unikać. Z drugiej strony, jako pasożyty, największe szkody mogą wyrządzić ślimaki , które pożerają liście, rujnując plony.
Jak się bronićŚlimaki i ślimaki w ogrodzie. Dowiedzmy się, jak bronić upraw przed tymi chciwymi ślimakami.
Jak się bronićZbieraj szorstką trawę
Podobnie jak wiele warzyw liściastych, szczaw można zrywać w dowolnym momencie , nie ma potrzeby czekać na dojrzewanie, więc zbiory są zawsze dostępne, poza zimnymi miesiącami. Aby utrzymać roślinę aktywną przez długi czas, lepiej nie przesadzać z zrywaniem, aby zawsze szybko się odrzucała, również dlatego, że jest to zioło, które w każdym przypadku powinno być spożywane z umiarkowaną ilością.
Najlepszym sposobem na utrzymanie produktywności rumexu acetosa jest zawsze pobieranie liści zaczynając od zewnętrznych , które są zrywane poprzez cięcie nożem u podstawy, pozostawiając centralne serce rośliny.
Zastosowanie, receptury i właściwości gwałtownego zioła
Chcąc w pełni wykorzystać właściwości odżywcze tej rośliny, najlepiej jest spożywać ją na surowo, w szczególności w celu wykorzystania zawartości witamin. Liście brusca mogą być dodawane do sałatek, a ich specyficzny kwaśny smak silnie kojarzy się z preparatami, w których są używane.
Szczaw może być również stosowany jako przyprawa do różnych receptur sosów, zup i zup . We francuskiej powieści kulinarnej zioło to jest bardzo rozpowszechnione, znajdujemy je w szczególnie wyrafinowanych potrawach, gdzie jest elementem oryginalności receptury.
Szczaw to roślina bardzo bogata w witaminę C i dobrą zawartość żelaza . Najważniejsze właściwości, które przypisuje się mu w ziołolecznictwie to jako roślina oczyszczająca, w szczególności moczopędna oraz jako lekarstwo na gorączkę . Dlatego zioło brusca można wymienić wśród gatunków leczniczych o zastosowaniu fitoterapeutycznym.
Ze względu na zawartość kwasu szczawiowego i szczawianu wapnia nadmierne spożycie jest toksyczne dla organizmu. Szczaw należy unikać u osób z zaburzeniami czynności nerek, predyspozycjami do kamieni, zapaleniem stawów i chorobami przewodu pokarmowego lub wątroby.
Podobał Ci się ten artykuł? Zostaw komentarz. Aby pozostać w kontakcie, możesz zapisać się do newslettera lub śledzić Orto Da Coltivare na Facebooku i Instagramie.