Od kilku lat, gdy rośliny bukszpan (Buxus sempervirens) z północnych Włoch zostały silnie zaatakowane przez nową, poważną i bardzo żarłocznego pasożyta , pochodzenia azjatyckiego, naukowo zwane perspectalis Diaphania i powszechnie znany jako „ skrzynki świder ”. Pierwotnie stwierdzony (w 2011 r.) W Piemoncie i Lombardii , najprawdopodobniej wprowadzony przez zainfekowane rośliny bukszpanu z krajów pozaeuropejskich, szybko rozprzestrzenia się na inne obszary i sytuacja w tym roku wydaje się poważniejsza niż w roku poprzednim, prawdopodobnie także z powodu w ubiegłym roku nie przeprowadzono odpowiednich interwencji kontrolnych.
Jak najszybciej zidentyfikować świdr bukszpanowy
W tej chwili bukszpan jest jedyną rośliną zaatakowaną przez tego pasożyta. Ataki przenoszone są przez larwy, łatwo rozpoznawalne na roślinie po zielono-żółtym kolorze oraz po obecności czarnych pasm i białych smug na całym ciele , które w dojrzałym okresie mają długość 3-4 cm. Larwy paszy bardzo łapczywie na wszystkich liściach, począwszy od najmłodszych, a na pędach, co powoduje w krótkim czasie rozległej, lub całkowitej, w najbardziej poważnych przypadkach, defoliacji i suszenia roślin.
Po posiłku larwa zamienia się w poczwarkę, która pozostaje na liściach owiniętych białawym jedwabistym kokonem ; to wtedy staje się motylem, o rozpiętości skrzydeł około 4 centymetrów i białych skrzydłach z ciemnobrązowymi paskami na krawędziach.
Od marca owad może wytwarzać 2-3 pokolenia w roku , pojawiając się ponownie, jeśli nie jest kontrolowany, na początku lata i jesieni na tej samej roślinie, która w przypadku powtarzających się ataków może nieodwracalnie ulec zniszczeniu.
Terminowa obrona
Walka jest trudna i musi nastąpić na czas , ponieważ w krótkim czasie larwy mogą spowodować szkody, których nie można już naprawić.
Przy pierwszym pojawieniu się larw konieczne jest działanie środkami owadobójczymi na bazie deltametryny i cypermetryny lub bardziej agresywnymi, z aktywnymi składnikami, takimi jak Lufenuron i Tiacloprid, działającymi przeciwko żerującym larwom. Dobre zwalczanie uzyskuje się również dzięki rozmieszczeniu Bacillus thuringiensis (interwencja biologiczna).
Do leczenia musi zostać powtórzony (naprzemiennie produktów) w celu ograniczenia w możliwie największym stopniu rozprzestrzeniania pasożyta. Do suchych liścispadają na ziemię, a suszone gałęzie do ścięcia należy szybko wyeliminować za pomocą ognia , ponieważ stanowią schronienie i schronienie dla form przetrwania owada (jaja i poczwarki).
W przypadku roślin, które przeszły wrażliwą defoliację, zaleca się nawożenie produktami na bazie azotu (obornik, krowa wołowa, azotan amonu) w celu stymulowania nowego wzrostu wegetatywnego.